Op het verkeerde been.

Vandaag heeft onze reis een toch onverhoopte wending genomen. De blessure die ik (J) gisteren tijdens de beklimming van een zeer bescheiden hellinkje opliep en die ik dacht er met een avondje rust en slaap wel onder te krijgen, bleek ook in de ochtend helaas nog zeer nadrukkelijk aanwezig. Iedere stap van onze mooie maar forse wandeling deed behoorlijk pijn en met name de afdalingen waren ondanks de fraaie vergezichten over de wijngaarden rond Champagne - hoofdstad Epernay niet bepaald om vrolijk van te worden. Via wijngaarden een rugzakloze hypermarché en uitgestrekte bossen waarin voornamelijk in modder wroetende everzwijnen zich thuis lijken te voelen, kwamen we uiteindelijk met de tong op de schoenen aan in Montmort-Lucy waar we afgehaald werden door de eigenaresse van de gîte waar we vanavond overnachten. Wat is er eigenlijk aan de hand? Dat is nog niet geheel duidelijk. De pijn zit niet in of op een voet maar op mijn scheenbeen en kan iets met bot, spier, pees, ontsteking of overbelasting te maken hebben. Vervelender is helaas dat zoiets eigenlijk nooit goed nieuws is en dat genezing slechts door een ruime rustperiode bereikt kan worden. Toegegeven; dat concept spreekt me wel aan, maar binnen het totaalplan om naar Santiago de C. te lopen, is hier toch sprake van een fikse domper voor ons allebei en dat is uiteraard een understatement. Maar goed: laten we niet overhaast afhaken en eerst maar eens een echte arts naar het been laten kijken. Met een beetje geluk kan dat morgen in Epernay. Onze gastvrouw heeft aangeboden ons daarheen te brengen en zal ook een arts benaderen. Hopelijk ziet de echte arts het positiever in dan de internet-dokter want met de laatste kun je jezelf ook behoorlijk gek maken. Na het consult weten we vermoedelijk meer.
Geen kat van de dag vandaag. We hebben wel een dotje gezien maar waren te langzaam met de camera.