des pélérins ou des gourmands?

Vandaag zijn we in een soort identiteitscrisis geraakt. Zijn we nu pelgrims of gewoon lekkerbekken op wandelvakantie in Frankrijk? We vinden het woord pelgrim sowieso wat ambitieus, voelen ons nog geen doorgewinterde trekkers, die al het overbodige letterlijk en figuurlijk al achter zich hebben gelaten. Gisteren troffen we twee licht bepakte heren in Reims. Zij waren vanuit Canterbury op weg naar Rome op de via francigena. Wij vertrokken na een aangename maar regenachtige dag weer vol goede moed om iets meer dan 25 km te wandelen. Door prachtige wijngaarden, die de druiven voor de kostbaarste bubbels ter wereld leveren. ( in de kerk van Hautvillers zelfs het graf van Dom Perignon bezocht, toen we de kerk binnen kwamen werd er speciaal voor mij een vioolconcert van Bach gespeeld....) Het werd een afwisselende tocht met ook vele modderige bospaden, zodat de net gewassen broeken alweer tot aan de knieën vol modder zitten. Verder een dag zonder katten en bakkers. Heel Frankrijk is in augustus op vakantie, inclusief de plaatselijke bakker in de dorpen die wij aandoen. Navraag leert ons dat de bakker in het volgende dorp wel open is. ...Helaas niet op de route. Met bananen, geitenkaas, tomaten, een soort metworstje en een noten-vruchtenmix kom je heel ver, zelfs tot in Cumières, hoewel de laatste kilometers in de afdaling best pittig waren, het vochtige weer van de afgelopen dagen heeft toch gevolgen voor mijn poezelige voetjes (onverhoopt nieuwe blaren) en Joosts scheenbeen vond het klimmen van vandaag niet helemaal jofel. Maar leed kun je verzachten door spijs en drank. Het plaatselijke restaurant bracht de vertwijfeling: de kok mocht zich maître restaurateur de France noemen en wie zijn wij om zijn kookkunst dan geen eer aan te doen? Het is opvallend hoe snel je al het kleine leed van de dag vergeet tijdens een goed maal. We hebben genoten van allerlei lekkers van gans en eend, zoals je dat in Frankrijk kent. De kok was bereid om met mij te poseren (zie foto). De Franse keuken zorgt ervoor dat het met die kilo's die we kwijt willen nog niet zo wil lukken, diezelfde keuken doet ons ook twijfelen of we in st. Jean-Pied-de Port niet gewoon moeten omdraaien en dan via Conques en Le Puy terug moeten lopen. In oktober is het immers de tijd van de noten, de paddestoelen en het wild...wat het eten betreft wil het met het onthechten dus nog niet zo lukken.
En is er dan nog nieuws op het kattenfront? Lang dachten we dat we het moesten doen met alleen een afbeelding van Eclipse, een, zo stond vermeld, lieve poes van 5 jaar die in het dorpje Germaine als vermist werd opgegeven. Wij vermoeden dat het diertje samen met de vermiste Nemo uit Eersel, Poezel uit Nijmegen en Bikkel uit Tilburg vanuit de kattenhemel lacht om al die zorgen die baasjes over hen hebben. Wij denken veel aan MiMi en alleen een levende kat verzacht dat leed enigszins. En wat gebeurde? Na het heerlijke maal een korte wandeling door het dorp....vanuit het niets staat daar opeens een zeer aaibaar exemplaar, dat onze aandacht zeer op prijs stelt (zie foto). Als dat geen goed voorteken is.... Morgen weer op pad, open voor nieuwe ontmoetingen met mens en dier!