Nog onduidelijk.
9 augustus 2014 - Reims, Frankrijk
We zijn weer terug waar we 3 dagen geleden ook waren; in Reims. Of, wanneer en hoe we verder gaan is nog onduidelijk. De arts in Epernay bevestigde wat we eigenlijk al wisten: vermoedelijk is de scheenspier overbelast en in de regel betekent dat 2 of 3 weken rust houden. Omdat we nou eenmaal bezig zijn met een voettocht naar Santiago gaf ze verder aan dat ook verder lopen met pijnstillers mogelijk zou moeten zijn en schreef meteen een forse dosis pillen en een gel voor. Niets schokkends dus, maar wel voornamelijk symptoombestrijding met het risico op een permanente blessure bij verder forceren. Het leek ons een goed plan om door te reizen naar het zo'n 100 km verderop gelegen Troyes om daar nog wat rust te pakken en de dagen daarna met enkele korte etappes de wandeldraad weer op te pakken, maar helaas; vervoer per trein of bus daarheen bleek niet te regelen. "Vous comprenez: des vacances......" Dan maar gekozen voor de andere optie, met de trein terug naar Reims en vandaar met de regiobus verder naar Troyes. Op zich geen probleem, maar in de vakantieperiode en dan ook nog in het weekend bleek ook dat geen briljant plan te zijn. Morgenmiddag of maandagochtend zouden we de bus naar Troyes kunnen nemen, maar dat lijkt tamelijk zinloos zolang de pijnstillers niet echt aanslaan. We zullen die tot morgenmiddag de tijd geven. Leon en Irma hebben ondertussen nog een alternatief plan aangedragen: even een paar dagen bijkomen in hun een uurtje rijden van Reims gelegen stationnetje en dan maar zien hoe verder te gaan. Een prachtig aanbod en een mooie uitwijkmogelijkheid! Morgen besluiten we of we onverdroten maar misschien wat overmoedig naar Troyes vertrekken of dat we gaan voor even bijkomen en het heroverwegen van het wat en hoe van onze tocht.
Het grote slachtoffer van al deze been- en logistieke perikelen is helaas weer de kat van de dag die wij ditmaal slechts vanachter de tralies van zijn/haar draagbakje konden aanschouwen maar niet meer fotografeerden.
Dank overigens nog voor alle steunbetuigingen! Die hebben ons echt goed gedaan.
Het grote slachtoffer van al deze been- en logistieke perikelen is helaas weer de kat van de dag die wij ditmaal slechts vanachter de tralies van zijn/haar draagbakje konden aanschouwen maar niet meer fotografeerden.
Dank overigens nog voor alle steunbetuigingen! Die hebben ons echt goed gedaan.
ich wünsche euch ein gutes Weiterkommen trotz der Probleme!!
Viele Grüße
Jan
Ik leef met jullie mee!
LG
Theo
Groeten, Andreas.
Wat je broer voorstelde lijkt me een goed plan.
Nu nog een raad van mij belast je been zo min mogelijk en neem de tijd om het te laten herstellen. Je benen zijn zo belangrijk.....
Nu is het even [klote] sorry maar achteraf ben je blij.
Jullie hebben de smaak van de Pelgrim geproefd en ga volgend jaar
een stukje verder.
Veel sterkte en lieve groeten van Koos en Helen.
Ik had verwacht (maar niet gehoopt) dat rugproblemen jullie eerste zorg zouden zijn...
Volgens kenners in mijn omgeving (en dat zijn er nogal wat) gaat het hier om overbelasting van de musculus tibialis anterior, de voorste scheenbeenspier, die waarschijnlijk al geïrriteerd was doordat de normale belasting (naar de koffieautomaat en terug) werd vervangen door flinke dagmarsen. De arts die jullie raadpleegden had het helaas goed: ongeveer drie weken rust (-:
Hopelijk en waarschijnlijk hebben jullie een plan B voor dit soort tegenslagen? In ieder geval veel sterkte gewenst en maak in de tussentijd ook eens een foto van een terrier?
Alphons