Van café René tot d-day.

Om onze tocht te redden hebben we gisteravond in het voormalige stationnetje van La Hardoye onze toevlucht genomen tot de brouwsels van de reeds enige tijd geleden overleden lokale moonshiner René. Leon was nog in bezit van een restje van diens legendarische eau de vie waarmee zelfs nog gaten in tenen gebrand kunnen worden. Het goedje, dat over meer kwaliteiten dan Haarlemmer olie schijnt te beschikken, is feitelijk slechts te consumeren wanneer het bovenop het nog resterende laagje suiker uit een zojuist vrijwel leeggedronken, niet geroerd, kopje koffie wordt gegoten. De consumptie beviel wonderwel. Vandaag zullen we zien of het goedje is aangeslagen. Goed bepakt zullen we een soort circuitje in de buurt van Rocquigny gaan wandelen om te kijken hoe de zere scheen de belasting doorstaat. Daarna moet de knoop worden doorgehakt of we morgen zuidwaarts of noordwaarts zullen reizen om door te gaan of de tocht echt gaan onderbreken.
De katten van de dag kwamen gisteren uit La Hardoye waar de betreffende beestjes het na een forse plensbui nog wel de moeite waard vonden om op jacht te gaan.