Een staat binnen de staat.

Na een paar goede wandeldagen hebben we vandaag Bourgondië bereikt. Gisteravond sliepen we in het pelgrimsonderkomen annex de crisisopvang van de parochie Ervy-le-Châtel. Deze was discreet in een achterstraatje verstopt en we werden door een allervriendelijkste gepensioneerde vrijwilliger die ons al van verre herkende toen wij gezeten op een bankje het contactadres probeerden te vinden, opgepikt en naar het onderkomen begeleid. Dat was verder keurig verzorgd, al konden we het als nog niet bepaald onthechte pseudo-pelgrims niet nalaten toch nog wat te brommen over het gebrek aan vierkante meters waardoor je bij iedere draai wel een wand of meubelstuk raakte. Maar goed, dat is gekif voor een verder puike voorziening die draait op vrijwilligers en een bijdrage naar keuze. We waren 's avonds de enige gasten in het enige restaurant van dit zeer pittoreske plaatsje. Aan de inrichting te zien, kwam de dagelijkse omzet voornamelijk van de lunchgasten die tussen de middag in recordtijd even vier gangen en koffie na voor 13 Euro naar binnen werken. De avondwandeling bracht ons dan eindelijk de kat van de dag. Toch blijft ook de kat die Ad tegenwoordig bezoekt een goede kandidaat voor die titel. We houden ons aanbevolen voor een plaatje!
Vandaag ging het redelijk soepel en bereikten we eindelijk Bourgondië. Na wat inkopen voor het avondeten te hebben gedaan en een leuk stukje wandelen langs het Canal de Bourgogne zijn we via aardige dorpjes, een Romeinse heerbaan en bijna de tgv-lijn aangekomen in het bijna in het landschap verstopte dorpje Vézannes dat pal tegen het spoor is gelegen dat in 1981 speciaal voor de toen nog nieuwe tgv is aangelegd. Aan geluidsschermen deed toen nog niemand iets en waarom zou je ook bij maximaal 3 treinen per dag? In 2014 is dat toch wat anders en de hele dag is het een behoorlijke herrie in dit ogenschijnlijk zo rustige plattelandsdorpje. Ach ja, de sncf (zeg maar de Franse NS en Prorail) is gewoon een staat binnen de staat, zegt onze gastvrouw terwijl we aan een glaasje Chablis nippen. Daar doe je niks tegen.... Het geeft weer te denken over mijn eigen vak.
Tijdens ons proto-diner wandelingetje kwamen we tot onze pret ook nog eens de nieuwe kat van de dag tegen die even gewillig poseerde voordat hij/zij besloot dat het beter was om je niet met nep-pelgrims in te laten.
Morgen gaan we inderdaad dwars door Chablis. Het kon slechter.