Chocolat! et dragées Braquier in de toeristenshop bij het Ossuaire de Douaumont bij Verdun

Onlangs vroeg Kees-Jan zich af hoe het met de chocolade in Frankrijk gesteld was. Bij dezen de zeer geruststellende mededeling dat de chocoladefan hier ruim aan zijn of haar trekken kan komen. Al vanaf Reims liepen wij likkebaardend rond, maar sterk als wij waren (overdag onderweg blijkt dat gemakkelijker dan 's avonds) kochten we meestal niets, ook omdat het weer het vaak niet toeliet om smeltende zoetigheden mee te nemen. In Cluny was de pastissier/chocolatier-dichtheid wel heel hoog: direct tegenover elkaar bevonden zich de winkels en daarmee de etalages van twee zaken met uitgelezen producten (zie foto's). Een bijzondere troost voor velen maar ook vooral voor onszelf: in Nijmegen zijn de sinaasappel-chocoladeschijfjes bij Chocola Belga ongeveer voor de helft van de prijs verkrijgbaar en van bijzonder goede kwaliteit! Frankrijk is natuurlijk een land van mooie patisserie, het is altijd weer een plezier om je aan al het prachtig vormgegeven lekkers te vergapen. Gisteren hebben we in Beaune ons eerste taartje gegeten, wat een plezier om een mooi vijgentaartje te kunnen opsmikkelen! Vanavond was het toetje een Quenelle van chocolademousse, klinkt goed, dacht ik, was ook zo, alleen was de hoeveelheid nog voor een half bataljon dat nog moet gaan strijden(zie foto), de ober wenste me 'bon courage' de praktische oplossing bleek een toetjesruil metJoost......

De opmerkzame lezer ziet al aan de plaatsen die wij bezoeken dat we weer naar het Noorden rijden. Na Beaune hebben we een leuke overnachtingsplek in de buurt gezocht. Het werd het kleine plaatsje Fixin,  dat vooral vanwege de ligging in de Côte d'Or een zeer goede naam heeft, dat betreft wijn maar dat zal u niet verbazen. 

Een tussenstop hebben we inmiddels gemaakt in Verdun. Heel wat anders dan verstilde kerkjes met spinnewebben en een enkele verdwaalde toerist. Hier is het leed van velen 'big business' geworden, ja, gewoon een toeristische attractie. En toch is ondanks de bijna gezellige drukte voorstelbaar, hoe gruwelijk de omstandigheden in en om de loopgraven was. Een enorm kerkhof met 15.000 gevallen Fransen die tenminste nog konden worden geïdentificeerd en bijgezet. Daarbij een ossuarium, een indrukwekkend herinneringsmonument met een kerkje in een enorm art-déco-achtig gebouw, voor alle resten van zowel Franse als ook Duitse soldaten, die niet meer konden worden geïdentificeerd. 300.000 soldaten zijn hier op een klein stukje aarde in een tijdspanne van zo'n 300 dagen en nachten gesneuveld, dat zijn er toch zo'n 1000 per dag. Ik vind dat onvoorstelbare hoeveelheden. En je vraagt je af, waarvoor (zij schenen het toen te weten, maar of het vaderland nu zo'n goede reden was om aan het begin van je volwassen leven al te  sneuvelen? Wie zal het zeggen....) Alle herinneringsplekken zijn bezienswaardigheden geworden, waarmee goed geld wordt verdiend. En in het ossuarium zijn daarom ook de dragées van Braquier te koop, een, naar het schijnt, wereldberoemde delicatesse (de  in chocolade en cacao gedoopte amandelen en suikerparels), die daar onschuldig tussen de nepwapens en mokken op klandizie wachten. 

Morgen willen we nog wat andere herinneringsplaatsen in en rond Verdun gaan bekijken. Een laatste rustig moment op het terras buiten na het diner bracht heel onverwacht nog een kat van de dag, het allermooiste was daarbij dat Joost zei: nu ontbreekt er alleen nog een laatste Franse chat du jour. En op dat moment spot ik een witje aan de rand van de tuin van het hotel. Ze bleek zelfs uitermate aaibaar. Een mooie foto maken bleek moeilijker, maar omdat ze het juiste wezen op het juiste moment bleek, krijgt zij de eretitel chat du jour. Een wit wolbaaltje dat vredig onder een boom zit.... hopelijk blijft Verdun nog heel lang een toeristische attractie, waar zulke tafereeltjes gespot kunnen worden. Morgen tijd voor onze eigen kat van de dag: op naar MiMi!